قاتل بودن یا نبودن؛ تردید پسر نوجوان

این نزاع خونین روز نهم مهر‌ماه سال94 در قرچك ورامین اتفاق افتاد. شركت‌كنندگان در درگیری 5نفر بودند. 2نوجوان سوار یك وانت پیكان بودند كه آینه یك پژو پرشیا كه 3پسر جوان سوار آن بودند با آینه خودروی آنها برخورد كرد. با اینكه این برخورد ساده باعث درگیری لفظی بین سرنشینان 2خودرو شد، اما این بگومگو زیاد طول نكشید و 2خودرو به مسیرشان ادامه دادند.

این برخورد تمام‌شده بود و هیچ‌كس فكرش را نمی‌كرد كه ادامه پیدا كند اما كمی جلوتر ناگهان راننده وانت كه نوجوانی شانزده ساله به نام وحید بود جلوی پرشیا پیچید و راه آن را سد كرد. او درحالی‌كه هنوز از برخورد آینه به آینه چند دقیقه قبل خشمگین بود و یك چاقو در دست داشت، از وانت پیاده شد و سراغ سرنشینان پرشیا رفت.

در یك چشم برهم‌زدن درگیری بین آنها بالا گرفت. او 2نفر را با چاقو مجروح كرد و گریخت. اما در ادامه یكی از مجروحان به‌دلیل شدت جراحات وارده و خونریزی شدید جانش را از دست داد.به‌دنبال این جنایت پسر نوجوان دستگیر شد و پرونده با صدور كیفرخواست به دادگاه كیفری یك استان تهران فرستاده شد و چند روز قبل وحید و 3نفر دیگر كه در این نزاع حضور داشتند، محاكمه شدند.در ابتدای این جلسه كه در شعبه هفتم، به ریاست قاضی محمدحسین خازنی برگزار شد،پدر و مادر مقتول به‌عنوان اولیای دم خواستار قصاص قاتل پسرشان شدند. پدر مقتول گفت: پسرم 25سال داشت و 4سال بود كه ازدواج كرده بود اما این درگیری او را از ما گرفت.

در ادامه وحید به‌عنوان متهم ردیف اول در جایگاه ایستاد و گفت: من قصدی برای قتل نداشتم و ماجرا یك اتفاق بود. او ادامه داد: در این درگیری من فقط با دسته چاقو یك ضربه به گردن مقتول زدم و یادم نمی‌آید كه من این قتل را انجام داده‌ام یا نه. در این درگیری همدستم هم چاقو داشت و ممكن است او به مقتول ضربه زده باشد. می‌دانستم اگر كسی كار خلاف انجام دهد جرم است اما نمی‌دانستم اگر كسی به قتل برسد، قاتل قصاص می‌شود.در پایان این جلسه رئیس دادگاه ختم جلسه را اعلام كرد و هیأت قضایی وارد شور شدند.